Teksa ecim nëpër fshatrat minoritar, vëmendjen na e tërheqin uturimat e makinerive bujqësore dhe parcelat e mëdha të mbjella me drithëra buke. Harta bujqësore e Shqipërisë e lënë djerrë ndër dekada, me bujq e specialistë të shëndërruar në argatë në tokat e huja, këtu ka ngjyrën e gjelbërt.
Klinton Beqari nga Nepravishta është në pikun e mbledhjes së prodhimit dhe atë e gjejmë në ngastrën me misër.
Klintoni si rrallë kush, e hodhi vështrimin nga sektori i bujqësisë, duke marrë toka me qira në zonën e Dropullit. Në Nepravishtën e tij, mundësitë për sipërfaqe të mëdha toke janë të pakta ,ndërsa ai këtu ka 500 hektarë të terë të mbjellë më drithëra buke. Rruga në këtë biznes dukej e pamundur, por ai arriti që të sfidojë kohën dhe mentalitetin, paragjykimet për ish – koperativat dhe punët e rënda në fshat, e t’i japë jetë tokës, duke ngritur modelin e një biznesi të suksesshëm në sektorin e bujqësisë.
Vetëm pak vite më parë ky sektor, ishte jashtë çdo vemendje si nga iniciativat private , por dhe nga shteti. Investitori thotë se ka një reflektim dhe vëmendje nga qeveria e vendore, përsa i përket investimeve , sidomos në kanalet vaditëse dhe në subvencione dhe impute bujqësore . Përveçëse biznes më përfitime,familja Beqari, ka tashmë dhe specialistët dhe mekaneritë bujqësore, me të cilat kryen volumin kryesor të punimeve, pasi punonjësit e bujqësisë mungojnë. Vazhdimësia e këtij biznesi në këtë familje, duket e sugurtë.